Z miany prawa, które weszły w życie 1 stycznia 2020 r., dają rzemieślnikom możliwość prowadzenia działalności w ramach spółek prawa handlowego. Wcześniej taka możliwość nie była dopuszczalna, a rzemieślnicy prowadzący działalność w takiej formie tracili przywileje związane z przynależnością do cechu.

Nowa definicja rzemieślnika

Na mocy najnowszej nowelizacji ustawy o rzemiośle (Dz.U. z 2019 r. poz. 1495) zmieniono definicję rzemieślnika. Od nowego roku rzemieślnicy to nie tylko mistrzowie i czeladnicy prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą. Obecnie rzemieślnicy to również spółki prawa handlowego, w tym m.in. spółki z o.o., tworzone przez osoby z uprawnieniami. Możliwość wykonywania działalności rzemieślniczej w takiej formie jest szczególnie atrakcyjna dla dużych podmiotów, które chcą ograniczyć ryzyko związane z osobistą odpowiedzialnością za prowadzony biznes, a jednocześnie korzystać z przywilejów, jakie otrzymali rzemieślnicy (wiążących się m.in. ze szkoleniem zawodowym oraz jego dofinansowaniem przez państwo).

Z uwagi na specyfikę zawodów rzemieślniczych wprowadzono jednak pewne ograniczenia, o których można przeczytać poniżej.

Rodzaje spółek „rzemieślniczych”

Osobowa spółka prawa handlowego jest uważana za rzemieślnika, jeżeli jej działalność jest wykonywana z wykorzystaniem zawodowych kwalifikacji rzemieślniczych przynajmniej jednego wspólnika i jego pracy własnej; wspólnikami nieposiadającymi takich kwalifikacji, mogą być małżonkowie, wstępni lub zstępni rzemieślnika-wspólnika. Oczywiście możliwe jest też stworzenie spółki, w której wszyscy wspólnicy posiadają kwalifikacje zawodowe pozwalające uznać ich za rzemieślników. Spółkami osobowymi, w ramach których możliwe jest prowadzenie takiej działalności, są spółki jawne, komandytowe i komandytowo-akcyjne.

Ustawodawca dopuścił ponadto możliwość uznania za rzemieślnika jednoosobowej spółki kapitałowej. W praktyce będą to zapewne spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Jak wspomniano wcześniej, jest to rozwiązanie szczególnie korzystne dla osób działających na większą skalę. Spółka taka może powstać jedynie w wyniku przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez rzemieślnika. Przekształcenie jednoosobowej działalności w spółkę to proces dość czasochłonny i wymagający sporządzenia wielu dokumentów. W efekcie można jednak w znacznym stopniu ograniczyć ryzyko, które wiąże się z odpowiedzialnością własnym majątkiem za prowadzony biznes.

Spółki „rzemieślnicze” nie dla największych przedsiębiorców

Innym warunkiem, który muszą spełnić spółki rzemieślników, jest bycie mikro-, małym lub średnim przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy Prawo przedsiębiorców; wymóg ten obejmuje zarówno spółki  osobowe jak i kapitałowe. W konsekwencji największe podmioty nie będą mogły korzystać z uprawnień, które wiążą się z przynależnością cechową.

Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców definiuje jedynie mikro-, małego i średniego przedsiębiorcę; tzw. „dużym przedsiębiorcą” jest podmiot, który nie mieści się w tych definicjach, tzn. taki, który w ciągu każdego z ostatnich dwóch ostatnich lat obrotowych:

• zatrudniał powyżej 250 pracowników, a ponadto
• osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych przekraczający równowartość w złotych 50 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat przekroczyły równowartość w złotych 43 milionów euro.

O innych zmianach w prawie, które weszły w życie z początkiem tego roku, można przeczytać tutaj.

O każdym nowym tekście informujemy na naszym fanpage’u na facebook’u oraz profilu na Linkedin.